Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ

Εικόνα του Άγιου Χαράλαμπου

     Ο Άγιος Χαράλαμπος γεννήθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας, το 90 μ.Χ., από γονείς που είχαν έντονη πίση στον Χριστό. Από μικρή ηλικία αισθάνθηκε την ανάγκη να βοηθήσει εκείνους που ζούσαν μακριά από το Χριστιανισμό κι έτσι αποφάσισε να γίνει ιερέας.  Όταν ξέσπασε διωγμός εναντίον των Χριστιανών, στα χρόνια του Σεπτιμίου Σεβήρου, τα  πνευματικά τέκνα του αγίου Χαραλάμπους προσπάθησαν να τον πείσουν να φύγει μακρυά για να γλιτώσει από τη σύλληψη.

     Εκείνος, αρνήθηκε, απαντώντας ότι "είναι αδύνατο στον καλό ποιμένα να εγκαταλείψει το ποίμνιό του την ώρα του κινδύνου" ενώ δήλωσε ότι ήταν έτοιμος για το μαρτύριο. Οταν τελικά συνελήφθη, σε ηλικία 113 ετών (!), αντιμετώπισε τα απάνθρωπα βασανιστήρια με θάρρος και ανδρεία, αφού προηγουμένως ομολόγησε με παρρησία την πίστη του. Ο διάλογος που ακολουθεί μεταξύ του έπαρχου Λουκιανού και του Αγίου Χαραλάμπους, είναι χαρακτηριστικός:

Αγίασμα από το εξωκλήσι

  - Γερο-Χαράλαμπε, Σέβομαι τα 113 σου χρόνια, γι’ αυτό δε διέταξα να σε συλλάβουν αμέσως. Θέλω να πάψεις να προκαλείς με τα κηρύγματά σου, γιατί θα μετανιώσεις πικρά. Για να μη σε βασανίσω και για να μη σε θανατώσω, θέλω να θυσιάσεις στα είδωλά μας, στους θεούς μας, που’ ναι αληθινοί, .

   - Δε με φοβίζουν έπαρχε, οι απειλές σου. Το ξέρεις πως οι χριστιανοί δε φοβούνται το θάνατο. Κι εγώ δεν τον φοβάμαι που είμαι 113 ετών. Τον περιμένω χωρίς καμιά αγωνία!

  - Μα θα έχεις ένα πολύ σκληρό θάνατο από μένα. 
  - Εμείς οι χριστιανοί, είμαστε εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους, όπως οι γενναίοι στρατιώτες δεν επιθυμούν τον ήσυχο θάνατο στο κρεβάτι, αλλά τον δοξασμένο της μάχης. Σε μένα υπάρχουν τα γηρατειά, αλλά να μάθετε καλά ότι στους δικούς μας αγώνες το παν είναι η ψυχή, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση. Αυτά δεν πέφτουν με την ηλικία, αλλά μένουν πάντοτε ανθηρά!

Το εξωκλήσι του Άγιου Χαράλαμπου

      Αμέσως μετά, δόθηκε εντολή να γδάρουν τον γέροντα ζωντανό. Αυτός, όμως, αντί να σπαράζει από τον πόνο, δοξολογούσε το Θεό για την αντοχή που του έδινε. O Λουκιανός εξοργισμένος προσπάθεί να πληγώσει το σώμα του αγίου με "σιδερένια νύχια" αλλά τα χέρια του κόβονται και μένουν κρεμασμένα πάνω στο σώμα του αγίου! Ο Αγιος Χαράλαμπος, παρακάλεσε το Θεό να αποκαταστήσει την αρτιμέλεια του έπαρχου και τότε έγινε το θαύμα! Μετά από αυτό, ο έπαρχος του χάρισε την ελευθερία του αλλά λίγο αργότερα, όταν επισκέφτηκε τη Μαγνησία ο ίδιος Σεπτίμιος Σεβήρος, διατάζει τον αποκεφαλισμό του!

      Τα λείψανα του Αγίου βρίσκονται στην Ιερά Μονή Ζωγράφου στο Άγιο Όρος και σε διάφορα άλλα μέρη. Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους στις 10 Φεβρουαρίου.

Λίγα λόγια για το χωριό μας

Στο νομό Θεσσαλονίκης βορειοανατολικά του όρους Χορτιάτη συναντάμε το χωριό Άγιος Χαράλαμπος σε απόσταση 46 χιλιομέτρων από την πόλη της Θεσσαλονίκης. Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 255μ. Ανήκει στην περιοχή Ζαγκλιβερίου και στην επαρχία Λαγκαδά. Συγκεκριμένα από το Ζαγκλιβέρι απέχει 4χ.μ. Με άλλα χωριά συνορεύει δυτικά με την Σαρακήνα και την Γερακαρού, βόρεια με το Λιβάδι και νότια με τα Λαγκαδίκια, Νικομηδινό και Στίβος.

Το χωριό

ΟΝΟΜΑΣΙΑ

    Το χωριό Άγιος Χαράλαμπος πήρε το όνομά του από το εξωκλήσι Άγιος Χαράλαμπος το οποίο βρίσκεται 4 χιλιόμετρα νότια του χωριού. Αρχικά το χωριό ονομαζόταν Καλύβες Λιβαδιώτικες. Επικρατέστερο ήταν το όνομα Τσιφλίκι το οποίο αναφερόταν σε όλα τα δημόσια έγγραφα μέχρι το 1956.

    Μετά το 1956-57 εώς και σήμερα το χωριό ονομάζεται Άγιος Χαράλαμπος.

ΠΛΗΘΥΣΜOΣ

    Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήρθαν από το χωριό Λιβάδι στις περιόδους θέρους και σποράς. Με την διάνοιξη νέων καλλιεργήσιμων εκτάσεων αυξήθηκε ο αριθμός των κατοίκων. Ο πρώτος ακριβής αριθμός των πρώτων κατοίκων δεν είναι εξακριβωμένος. Το έτος 1968 οι κάτοικοι δεν ξεπερνούσαν τους 100. 

Μαθητές του χωριού

ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΟΥ

    Επί Τουρκοκρατίας και κατά τους χρόνους της επανάστασης του 1821 κατείχαν πολλά κτήματα στο χωριό δυο ευκατάστατοι κάτοικοι του Λιβαδίου. Αυτοί συνεργαζόμενοι με τους Τούρκους πήραν χρηματική αμοιβή για εξαγορά κτημάτων από τους Τούρκους. Στην επανάσταση του 1821 έλαβαν μέρος και Λιβαδιώτες καπεταναίοι. Οι Τούρκοι ως εκδίκηση αποφάσισαν να κάψουν το Λιβάδι. Στην προσπάθεια συμφωνίας με τους Τούρκους οι Λιβαδιωτάδες καπεταναίοι αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον αρχηγό των Τούρκων. Εκείνος όμως σώθηκε και διέταξε εμπρησμό του χωριού Λιβάδι. Από τον εμπρησμό αυτό διασώθηκαν μόνο 3 οικίες, οι υπόλοιπες κάηκαν. Μετά από αυτό το γεγονός οι κάτοικοι του Λιβαδίου αποφάσισαν να μετακομίσουν στα χωριά Άγιος Χαράλαμπος και Σαρακήνα. Τον Ιανουάριο του 1929 ιδρύθηκε το δημοτικό σχολείο του χωριού. Το 1930-1931 λειτούργησε για πρώτη φορά με τις 4 μικρότερες τάξεις. Έπειτα λειτούργησε ως 6τάξιο και με μαθητές που απαριθμούσαν τους 25-35. 

    Οι κάτοικοι ασχολούνται μέχρι και σήμερα με την γεωργία. Τα παραγόμενα προϊόντα τους είναι κυρίως τα σιτηρά. Άλλοτε υπήρχαν καπνά και αμπέλια. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία η οποία στις μέρες μας έχει εξαλειφθεί. 

Δημοτικό σχολειό